Sabtu, 16 Mac 2019

SENI BINA ISLAM DI INDIA ABAD KE-16-17

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
Pada abad ke-19 India diperintah oleh kerajaan Islam Mughal yang mengambil alih kerajaan Kesultanan Delhi. Kerajaan Mughal memerintah India dari tahun 1526 sehingga tahun 1857 apabila British membuang negeri pemerintah terakhir Bahadur Shah II. Tokoh terhebat kerajaan Mughal, Syah Jehan  1627-1658 telah menyumbang kemajuan dalam bidang seni bina di India. Pada zaman Syah Jehan, pelbagai bangunan telah didirikan yang menggambarkan kemajuan bidang seni bina pada era tersebut. Antaranya Istana Taj Mahal, Masjid Moti, Istana Fathpur, kompleks-kompleks kerajaan, kubu di Agra dan taman-taman bunga di Delhi, Lahore dan Kashmir.[1]
Ciri-ciri  seni bina di India
Seni bina India abad ke 16 hingga  l7M.
Abad ke-16 menyaksikan India diperintah oleh kerajaan Islam Mughal.Syah Jehan (1627-1658) telah menyumbang kemajuan dalam bidang seni bina di India.[2] Monumen  seni bina terkenal  di India  seperti Taj Mahal  di Agra, Kota Merah di Delhi, Masjid Jama di Delhi dan Makam Humayun di Delhi.ciri-ciri paling menonjol dalam  seni bina Islam di India ialah binaannya  banyak yang berkonsepkan masjid.[3]
 Ciri-ciri  seni bina India :
a. Bahan binaan - batu dan kayu sebagai  sumber asas.
b. Senibina tempatan - dipengaruhi oleh budaya dan persekitaran, agama dan cuaca.
c. Pengaruh parsi,
Turki dan Arab dalam  seni bina tempatan.
d.Motif corak hiasan
- ukiran dan karigra fi ayat-ayat  arQuran di istana dan masjid. Juga dihiasi dengan ukiran
geometri dan ukiran berasaskan  alam seperti bunga dantumbuhan.
e.Binaan  kubah
- kebanyakan  binaan masjid atau istana di India memakai  kubah berbentuk  bawang.
f.  Unsur  air dalam  seni bina India pengaruh tamadun Islam.
g. Pembinaan menara dalm seni bina India
h. Seni bina masjid khasnya Masjid Jama Delhi
- dua menara, tiga pintu gerbang, tiga kubah, ruang solat terbuka, lantai mannar dan batu merah, kolam takungan air dan dihiasi  kaligrafi  al-Quran khasnya pada mimbar di mihrab.
i.  Senibina  Taj Mahal
Taj Mahal yang
- merangkumi bahagian makam,dewan, taman rekreasi, masjid, menara tinjau dan lain-lain.
j.  Seni bina Kota Merah / Kubu Merah
- Dewan Umum
(Ruang Diwan - i- Aam),  D ew an Khu sus (D ew an - i -Khas),
Ruang peribadi maharaja (Nahr-i-Behrsft),  Ruangan Maharani (Zenana),  Masjid Moti, Hayat Bakhsh Bag,tempat bersiram diraja (Hammams),  Menara  Melati (Muthammam Bur), tempat  tinggal gundik-gundik dan isteri-isteri maharaja (Rang Malah), tempat tinggal peribadi maharaja  (Khas Mahal), Naqqar Khana dan ruang  kerja maharaja  (Shahi Burj).
k. Seni bina Makam Humayum
- mengandungi kubah, mihrab, ukiran  ayat-ayat al-Quran dan kedudukan makam  mengarah  ke kiblat. Terdapt juga beberapa monumen lain sepertiNai-ka-Gumbad,  makam dan Masjid Isa Khan, makam  dankebun Bu Halima, makam dan Masjid Afsarwala danArab sarai.[4]




[1]Mahayudin Hj Yahya et, al, Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2, ,(Shah Alam:Oxford Fajar.2015)151
[2] Mahayudin Hj. Yahya et. Al., Ace Ahead Teks STPM Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2, Edisi Kedua,(Shah Alam:Oxford Fajar.2016)  ,172.
[3] “Seni Bina”,  , dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 2, (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013),73.
[4]“Seni Bina”, dalamModul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,102

CIRI-CIRI SENI BINA INDIA

AHMAD BIN YAAKOB
Seni bina India abad ke-16M
Seni bina bermaksud bidang seni untuk mendirikan bangunan, reka bentuk,dan  reka letak yang dibina oleh manusia. Pemerintahan kerajaan Moghul di India berakhir pada tahun 1857 M apabila British bertindak membuang negeri pemerintahnya yang terakhir, iaitu Bahadur Shah 2. Antara tokoh terhebat dalam kerajaan ini yang menyumbangkan kemajuan khususnya dalam bidang seni bina ialah Syah Jehan (1627-1658 M).
CIRI-CIRI SENI BINA INDIA
Ciri-ciri seni bina kerajaan Mughal di India antaranya ialah bangunan masjid yang didirikan dilengkapi dengan menara-menara yang dihiasi indah terutama dengan seni khat Arab. Unsur-unsur lain ialah terdapatnya kubah-kubah bentuk baharu berupa bunga   teratai yang mempunyai puncak yang meruncing.

Binaan sebegini menggambarkan gabungan bentuk kubah gaya Parsi dengan gaya tempatan. Pada zaman kekuasaan kerajaan Moghul ini terbina yang besar dan istana yang didirikan dalam sesebuah komplek, contohnya Masjid Lapan Mutiara di Agra.

Kubur/ Makam Diraja
Monumen lain ynag terdapat pada zaman kekuasaan kerajaan Moghul ialah Kubur atau tempat pemakaman raja-raja dan kaum kerabatnya. Bangunan yang didirikan tersebut diturap dengan menggunakan bahan-bahan merah yang kekal lama.

Kebiasaanya bangunan berkenaan dilengkapi dengan menara yang didirikan secara khusus serta berdiri secara bersendirian, iaitu terpisah dari kesatuan bangunan yang menjadi induknya.
Taj Mahal
Binaan yang paling mengagumkan pada zaman kekuasaan kerajaan Moghul iaitu Taj Mahal. Bangunan ini dibina di Agra sebagai tanda cinta dan kasih Syah Jehan dan isterinya, Mumtaz Mahal. Bangunan ini didirikan dihujung sebuah kolam yang luas dengan pintu masuk berbentuk lengkuk awan yang menawan.

Di bangunan tersebut juga didirikan masjid-masjid yang seolah-olah mempunyai tiga hingga tujuh buah mihrab yang dibina bersebelahan. Terdapat juga masjid-masjid lain yang berdinding tebal, tiada tingkap, dan dibuat kosong tanpa sebarang hiasan. Identitinya hanya terlihat pada kubahnya yang runcing sahaja.

Berkaitan dengan pembinaan istana, binaannya hampir sama sebagaimana masjid, iaitu terdapat istana di Fathpur Sikri yang didirikan oleh Akhbar diperbuat daripada batu merah yang disusun dengan saiz yang agak besar.

Sebuah gapura yang dibina sebagai pintu masuk menyerlahkan kehebatan binaan ini. Di sekeliling istana, terdapar tembok batu yang mempunyai ruang tempat bersemayam pemerintah yang juga merupakan ruang rasmi pemerintah.
Kompleks ini mempunyai cirri-ciri keselamatan yang baik. Terdapat juga pintu gerbang yang terpisah oleh sebuah lorong dan terdapat juga satu kawasan lapang yang memisahkan pintu gerbang kedua dengan bangunan istana.

Dari segi bahan binaan, kebanyakannya menggunakan bahan yang berkualiti seperti marmar dan batu merah. Permukaan dinding bangunan pula dihiasi dengan lukisan mozek yang indah, seramik serta lukisan-lukisan dari teknik stucco.


Kota Merah, Delhi (Kubu Merah/Red Fort)
Kota Merah atau nama sebenarnya Lal Qil’ah atau Qila-Mubarak (Kota yang dirahmati). Kota ini ialah istana bagi Maharaja Moghul serta menjadi pusat pentadbiran Delhi sehingga tahun 1857.

Penggunaa warna batu bata merah yang memperlihatkan skema warna ‘Monokrome’ digunakan untuk membinanya.
Kota atau kubu ini terletak kira-kira 2.5km dari Taj Mahal terletak di tepi sungai Jumna.
Pembinaannya bermula pada 1638 oleh pemerintah Moghul ke-5, Maharaja Shah Jahan (orang yang sama membina Taj Mahal) dan mengambil masa selama 10 tahun untuk disiapkan (1648)

Kota Merah ialah binaan kubu sepanjang 2km yang pernah berfungsi sebagai tembok pertahanan terpenting penduduk Kota Delhi daripada serangan sejak zaman-berzaman.
Kubu ini dibina dengan sungai menakung air disekelilingnya sebagai benteng pertahanan daripada dicerobohi musuh.

Monumen ini memperlihatkan seni bina campuran daripada keindahan seni bina Parsi dan bentuk-bentuk seni bina India. Selain itu, bengunan yang diiktiraf sebagai Tapak Warisan Dunia UNESCO itu juga adalah bekas kediaman keluarga diraja Moghul.

Masjid Jama, Delhi
Tidak jauh dari Kota Merah (Red Fort) tersergam indah sebuah masjid dari kurun ke-17 iaitu Masjid Jama yang dibina oleh pemerintah Moghul yang sama iaitu Shah Jahan untuk puterinya Jahanara Begum. Maharaja Shah Jahan dikatakan meletakkan batu asas masjid ini dipuncak sebuah bukit pada tahun 1650.

Nama asal Masjid Jama ialah I Jahan Numa (dalam bahasa parsi bermaksud Masjid Cermin Dunia) dan kini lebih dikenali dengan nama Masjid Jama. Masjid ini terletak diatas sebuah bukit yang dikenali sebagai Bhojla kerana maharaja mahukan monument masjid ini lebih tinggi kedudukannya daripada takhtanya di dalam Kota Merah yang terletak berhadapan dengan Masjid Jama.

Kehebatan binaan itu kekal sehingga hari ini sebagai masjid terbesar di India yang menjejaki usia 356 tahun atau satu-satunya masjid yang mempunyai Iman Diraja untuk mengetuai sembahyang semenjak 13 generasi. Pembinaan Masjid Jama yang memakan masa selama 6 tahun dengan kerahan tenaga seramai 5000-6000 penduduk Islam dan masjid ini dapat disiapkan pada tahun 1656.
KESIMPULAN

Sememangnya kerajaan Moghul memberikan sumbangan besar dalam bidang kebudayaan khususnya dari aspek seni bina. Ia bukan sahaja menggunakan bahan yang kukuh bahkan yang paling unik menggabung nilai-nilai kesenian Islam dengan unsur tempatan Parsi.

SENI BINA-Andalusia abad ke - l3M dan India abad ke-16 hingga 17M.

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
Pada abad ke-19 India diperintah oleh kerajaan Islam Mughal yang mengambil alih kerajaan Kesultanan Delhi. Kerajaan Mughal memerintah India dari tahun 1526 sehingga tahun 1857 apabila British membuang negeri pemerintah terakhir Bahadur Shah II. Tokoh terhebat kerajaan Mughal, Syah Jehan  1627-1658 telah menyumbang kemajuan dalam bidang seni bina di India. Pada zaman Syah Jehan, pelbagai bangunan telah didirikan yang menggambarkan kemajuan bidang seni bina pada era tersebut. Antaranya Istana Taj Mahal, Masjid Moti, Istana Fathpur, kompleks-kompleks kerajaan, kubu di Agra dan taman-taman bunga di Delhi, Lahore dan Kashmir.[1]
Ciri-ciri  seni bina di India
Seni bina India abad ke 16 hingga  l7M.
Abad ke-16 menyaksikan India diperintah oleh kerajaan Islam Mughal.Syah Jehan (1627-1658) telah menyumbang kemajuan dalam bidang seni bina di India.[2] Monumen  seni bina terkenal  di India  seperti Taj Mahal  di Agra, Kota Merah di Delhi, Masjid Jama di Delhi dan Makam Humayun di Delhi.ciri-ciri paling menonjol dalam  seni bina Islam di India ialah binaannya  banyak yang berkonsepkan masjid.[3]
 Ciri-ciri  seni bina India :
a. Bahan binaan - batu dan kayu sebagai  sumber asas.
b. Senibina tempatan - dipengaruhi oleh budaya dan persekitaran, agama dan cuaca.
c. Pengaruh parsi,
Turki dan Arab dalam  seni bina tempatan.
d.Motif corak hiasan
- ukiran dan karigra fi ayat-ayat  arQuran di istana dan masjid. Juga dihiasi dengan ukiran
geometri dan ukiran berasaskan  alam seperti bunga dantumbuhan.
e.Binaan  kubah
- kebanyakan  binaan masjid atau istana di India memakai  kubah berbentuk  bawang.
f.  Unsur  air dalam  seni bina India pengaruh tamadun Islam.
g. Pembinaan menara dalm seni bina India
h. Seni bina masjid khasnya Masjid Jama Delhi
- dua menara, tiga pintu gerbang, tiga kubah, ruang solat terbuka, lantai mannar dan batu merah, kolam takungan air dan dihiasi  kaligrafi  al-Quran khasnya pada mimbar di mihrab.
i.  Senibina  Taj Mahal
Taj Mahal yang
- merangkumi bahagian makam,dewan, taman rekreasi, masjid, menara tinjau dan lain-lain.
j.  Seni bina Kota Merah / Kubu Merah
- Dewan Umum
(Ruang Diwan - i- Aam),  D ew an Khu sus (D ew an - i -Khas),
Ruang peribadi maharaja (Nahr-i-Behrsft),  Ruangan Maharani (Zenana),  Masjid Moti, Hayat Bakhsh Bag,tempat bersiram diraja (Hammams),  Menara  Melati (Muthammam Bur), tempat  tinggal gundik-gundik dan isteri-isteri maharaja (Rang Malah), tempat tinggal peribadi maharaja  (Khas Mahal), Naqqar Khana dan ruang  kerja maharaja  (Shahi Burj).
k. Seni bina Makam Humayum
- mengandungi kubah, mihrab, ukiran  ayat-ayat al-Quran dan kedudukan makam  mengarah  ke kiblat. Terdapt juga beberapa monumen lain sepertiNai-ka-Gumbad,  makam dan Masjid Isa Khan, makam  dankebun Bu Halima, makam dan Masjid Afsarwala danArab sarai.[4]




[1]Mahayudin Hj Yahya et, al, Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2, ,(Shah Alam:Oxford Fajar.2015)151
[2] Mahayudin Hj. Yahya et. Al., Ace Ahead Teks STPM Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2, Edisi Kedua,(Shah Alam:Oxford Fajar.2016)  ,172.
[3] “Seni Bina”,  , dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 2, (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013),73.
[4]“Seni Bina”, dalamModul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,102

SUMBANGAN IBN BATTUTAH II

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
      Ibn Battutah atau nama sebenarnya Muhammad bin Abd Allah al-Lawati dilahirkan pada 1304 di Tanger, Maghribi. Sejarah pengembaraannya bermula ketika usianya baru mencecah 21 tahun. Beliau meninggalkan kampung halamannya untuk mengerjakan ibadat haji di Makkah dan mendalami ilmu pengetahuan khususnya yang berkaitan dengan hal ehwal agama Islam. Sepanjang pengembaraan sulunnya, beliau melalui kawasan-kawasan seperti Maghribi, Palestin, Mesir, Syam dan Madinah.[1]

      Dari segi peribadi, beliau dikatakan seorang yang mempunyai keperibadian yang mulia, berwibawa, pandai berdiplomasi, berpendirian tegas, gigih dan mahir berkomunikasi dengan menggunakan bahasa asing seperti bahasa Parsi dan Turki. Sumbangan terpenting Ibn Battutah dalam bidang pelayaran ialah kemampuannya menghasilkan karya yang berjudul Tuhfat al-Nazar atau lebih dikenali sebagai al-Rihlah. Sarjana atau orientalis Barat menyifatkan beliau sebagai The Prince of Muslim Travellers.[2]  

Pengembaraan Ibn Battutah.
a. Peringkat pertama
b. Peringkat kedua
c. Peringkat ketiga
d. Peringkat keempat.[3]
Pelayaran lbn Battutah dapat dibahagikan kepada empat tahap
(a) Tahap pertama pelayaran beliau ialah perjalanan dari Maghribi ke kota Makkah yang merentasi bahagian utara Afrika seperti Mesir, Libya dan Algeria. Dalam perjalanan tersebut, beliau telah mencatatkan pengalamannya di tempat bersejarah seperti Baitulmuqaddis. Di Syam, beliau membuat pemerhatian tentang tinggalan kerajaan Umayyah sehinggalah tercapai hasratnya untuk menunaikan haji di Makkah.
(b) Peringkat kedua pelayaran Ibn Battutah ialah perjalanan pulang dari kota Makkah, lokasi awal yang ditujuinya ialah selatan Iraq. Dalam perjalanan ini, beliau telah menempuh pelbagai cabaran ketika menyeberangi Sungai Furat dan Dajlah. Setelah tiba ditempat yang ditujui,beliau kembali semula ke kota Makkah.
(c) Tahap ketiga pelayarannya ialah perjalanan yang bermula dari Makkah ke Yaman, diikuti Afrika Timur, Oman, Bahrain, Sudan, Mesir lJtara,Turki hinggalah sampai ke constantinople. Di Turki, beliau telah mengiringi rombongan yang dihantar oleh Uzbek Khan untuk menemui Kaisar Byzantine dan beliau turut diberikan penghormatan oleh pemerintah kota tersebut.
(d) Peringkat keempat pelayarannya bermula dari Turki ke India melalui Bukhara, Samarkand, Khurasan dan Afghanistan. Di India, beliau telah dilantik sebagai kadi sewaktu pemerintahan kerajaan Tuhgluq dan sempat meninjau pelbagai adat resam dan kebudayaan masyarakat India. Pengembaraan ke benua Asia diteruskan ke china. Dalam perjalanan ke negara tersebut, beliau telah singgah di Sumatera dan Jawa.[4]

Di Pasai, beliau telah diberikan penghormatan oleh sultan kerajaan tersebut, iaitu Malik al-Zahir serta menyediakan kelengkapan untuknya bagi belayar ke China.

      Setelah pulang mengembara dari China dan tiba di Maghribi, beliau sekali lagi memulakan perjalanan merentasi Laut Mediterranean menuju ke Andalus dan balik semula ke Maghribi sebelum menjelajah sekali lagi merentasi gurun Sahara untuk sampai ke Sudan dan beberapa buah negeri di Afrika.[5]

Sumbangan Ibn Battutah
a. Sejarah
Ibn Batuttah meninggalkan catatan sejarah perjalanan dan pengembaraan dalam karyanya Tuhfah al  Nizar fi Gharaib al-Ansar wa 'Ajaib al-Asfar (Rihlah Ibn Batuttah) yang dihasilkan atas permintaan Sultan Maghribi. Rihlah lbn Batuttah merupakan rekod penting sejarah Zaman Pertengahan bagi pelbagai negara yang dilawati termasuk negeri-negeri Afrika, China, India dan Asia Tenggara.

      Buku ini merakamkan sejarah bagi aspek-aspek kehidupan bangsa-bangsa pada abad ke-14M seperti agama, sosial, budaya, politik dan lain-lain. Rihlah lbn Batuttah telah diterjemahkan ke dalam pelbagai bahasa.[6]
b. Pengembaraan, Pelayaran dan Geografi .
Digelar The Prince of MuslimTravellers.Pengembaraan Ibn Batuttah memberi perpsepsi baharu terhadap bidang pelayaran dan geografi. Beliau berkongsi maklumat terperinci melalui hasil catatan dari segi perbandingan tentang budaya,peradaban, sosial dan geografi sesuatu masyarakat setempat berdasarkan pengamatannya. .    
      Pengembaraannya memberi persepsi dan nafas baharu kepada bidang geografi dan pelayaran serta mendorong pengembara Islam dan Barat untuk mengikut jejak langkahnya. . Pengembaranya selama 28 tahun merentasi tiga benua(Afrika, Eropah dan Asia), merangkumi 44 negara dengan jarak perjalanan 117,000 km. Meletakkan beliau setaraf dengan tokoh pengembara lain.[7]
c. Diplomatik .
Sepanjang pengembaraan,Ibn Batuttah telah berinteraksi dengan beberapa pemimpin negara. . Keperibadian, kewibawaan dan mahir berdiplomasi menyebabkan beliau mudah dipercayai apabila memerlukan bantuan untuk meneruskan pengembaraannya.

Ibn Batuttah pernah dilantik sebagai kadi oleh Sultan Muhammad Tughluq di India dan menjadi utusan ke negara China. Di Pasai, Sultan al-Malik al-Zahir memberi penghormatan kepada beliau sebagai ulama dengan menyediakan sebuah tongkang besar untuk pelayaran ke China.[8]
Agama
Ibn Batuttah arif dalam bidang agama terutama dalam bidang perundangan Islam dan mazhab Maliki. Antara matlamat pengembaraannya adalah untuk mendalami ilmu agarna. Hal ini terbukti apabila beliau tinggal di Makkah selama dua tahun. Ibn Batuttah banyak menyumbangkan kepada penyebaran agama Islam sepanjang pengembaraan-nya. Antaranya, beliau menetap selama lapan tahun di India dan dalam tempoh masa tersebut, beliau memegang jawatan Kadi Besar semasa pemerintahan Sultan Muhammad Tughluq.

      Beliau turut dilantik sebagai kadi di kepulauan Maldives selama 18 tahun dan semasa meninggal budaya keagamaan penganut Hindu, aktiviti ritual dan perayaau serta kehidupan sosial masyarakat India beragama Hindu.

Peradaban Islam dan dunia .
Pengembaraan Ibn Batuttah memberi sumbangan besar dalam memperluaskan tamadun manusia khasnya tamadun Islam. Berlaku interaksi antara tamadun apabila beliau membawa ilmu-ilmu yang berkaitan dengan ajaran Islam, selok belok pelayaran, ilmu perkapalan dan lain-lain ke negara yang dilawati dan turut menimba ilmu dari negara berkenaan.

Dorongan kepada pengembara Islam dan Barat.
Kejayaan pengembaraan Ibn Batuttah menjadi dorongan dan ikutan pengembara Islam dan Barat. Catatan beliau menjadi sumber panduan kepada pelayar Eropah yang berusaha memcari jalan ke Timur pada abad ke-15 dan l6M seperi Vasco da Gamma.[9]


[1] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Ketiga (Shah Alam:Oxford Fajar,2017),175.
[2] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,(Shah Alam:Oxford Fajar,2013),144.
[3] “Penerokaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,(Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013), 96.
[4] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Kemaskini(Shah Alam:Oxford Fajar,2014),155.
[5] Ibid,156.
[6] “Penerokaan-Ibn Batutah”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,(Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013), 96.
[7] Ibid,97
[8] Ibid,98
[9] Ibid,99

SUMBANGAN IBN BATTUTAH

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
      Ibn Battutah atau nama sebenarnya Muhammad bin Abd Allah al-Lawati dilahirkan pada 1304 di Tanger, Maghribi. Sejarah pengembaraannya bermula ketika usianya baru mencecah 21 tahun. Beliau meninggalkan kampung halamannya untuk mengerjakan ibadat haji di Makkah dan mendalami ilmu pengetahuan khususnya yang berkaitan dengan hal ehwal agama Islam. Sepanjang pengembaraan sulunnya, beliau melalui kawasan-kawasan seperti Maghribi, Palestin, Mesir, Syam dan Madinah.[1]

      Dari segi peribadi, beliau dikatakan seorang yang mempunyai keperibadian yang mulia, berwibawa, pandai berdiplomasi, berpendirian tegas, gigih dan mahir berkomunikasi dengan menggunakan bahasa asing seperti bahasa Parsi dan Turki. Sumbangan terpenting Ibn Battutah dalam bidang pelayaran ialah kemampuannya menghasilkan karya yang berjudul Tuhfat al-Nazar atau lebih dikenali sebagai al-Rihlah. Sarjana atau orientalis Barat menyifatkan beliau sebagai The Prince of Muslim Travellers.[2]  

Pengembaraan Ibn Battutah.
a. Peringkat pertama
b. Peringkat kedua
c. Peringkat ketiga
d. Peringkat keempat.[3]
Pelayaran lbn Battutah dapat dibahagikan kepada empat tahap
(a) Tahap pertama pelayaran beliau ialah perjalanan dari Maghribi ke kota Makkah yang merentasi bahagian utara Afrika seperti Mesir, Libya dan Algeria. Dalam perjalanan tersebut, beliau telah mencatatkan pengalamannya di tempat bersejarah seperti Baitulmuqaddis. Di Syam, beliau membuat pemerhatian tentang tinggalan kerajaan Umayyah sehinggalah tercapai hasratnya untuk menunaikan haji di Makkah.
(b) Peringkat kedua pelayaran Ibn Battutah ialah perjalanan pulang dari kota Makkah, lokasi awal yang ditujuinya ialah selatan Iraq. Dalam perjalanan ini, beliau telah menempuh pelbagai cabaran ketika menyeberangi Sungai Furat dan Dajlah. Setelah tiba ditempat yang ditujui,beliau kembali semula ke kota Makkah.
(c) Tahap ketiga pelayarannya ialah perjalanan yang bermula dari Makkah ke Yaman, diikuti Afrika Timur, Oman, Bahrain, Sudan, Mesir lJtara,Turki hinggalah sampai ke constantinople. Di Turki, beliau telah mengiringi rombongan yang dihantar oleh Uzbek Khan untuk menemui Kaisar Byzantine dan beliau turut diberikan penghormatan oleh pemerintah kota tersebut.
(d) Peringkat keempat pelayarannya bermula dari Turki ke India melalui Bukhara, Samarkand, Khurasan dan Afghanistan. Di India, beliau telah dilantik sebagai kadi sewaktu pemerintahan kerajaan Tuhgluq dan sempat meninjau pelbagai adat resam dan kebudayaan masyarakat India. Pengembaraan ke benua Asia diteruskan ke china. Dalam perjalanan ke negara tersebut, beliau telah singgah di Sumatera dan Jawa.[4]

Di Pasai, beliau telah diberikan penghormatan oleh sultan kerajaan tersebut, iaitu Malik al-Zahir serta menyediakan kelengkapan untuknya bagi belayar ke China.

      Setelah pulang mengembara dari China dan tiba di Maghribi, beliau sekali lagi memulakan perjalanan merentasi Laut Mediterranean menuju ke Andalus dan balik semula ke Maghribi sebelum menjelajah sekali lagi merentasi gurun Sahara untuk sampai ke Sudan dan beberapa buah negeri di Afrika.[5]



[1] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Ketiga (Shah Alam:Oxford Fajar,2017),175.
[2] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,(Shah Alam:Oxford Fajar,2013),144.
[3] “Penerokaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,(Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013), 96.
[4] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Kemaskini(Shah Alam:Oxford Fajar,2014),155.
[5] Ibid,156.

Ahad, 10 Mac 2019

2.4 PENEROKAAN-MENILAI SUMBANGAN IBN MAJID

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB
LATAR BELAKANG IBN MAJID
Nama beliau ialah Shihab al-Din bin Majid al-Najdi. Beliau merupakan seorang pelayar Arab yang terkermuka pada abad ke-9 H/15 M.Begitu juga bapa dan datuk beliau merupakan ahli pelayaran yang terkenal di kawasan Laut Merah dan Lautan Hindi. Bapa dan datok beliau digelar mu'allim al-Baruain (guru di dua daratan, Laut Merah dan Laut Arab). Walaupun bapa dan datuk beliau dianggap sebagai guru ilmu pelayaran, tetapi kebolehan lbn Majid melebihi kebolehan mereka. Oleh itu beliau digelar "Singa Laut" dan sangat mahir di kawasan Lautan Hindi. Tarikh lahir dan tarikh kematian Ibn Majid tidak dinyatakan dengan jelas dalam sumber-sumber Arab, tetapi dianggarkan tarikh lahir beliau sekitar tahrm 1432.[1] 

      Ibn Majid terkenal dalam kalangan bangsa Eropah kerana beliau telah memandu Vasco da Gama, iaitu ahli pelayaran Portugis dalam pelayaran dari pantai Afrika ke India. Ibn Majid telah menghasilkan lebih daripada 40 buah kitab dan kebanyakannya tentang ilmu pelayaran, dan sebanyak 40 judul kitab tersebut telah disenaraikan oleh G. R. Tibbetts dalam Arab Navigation in the Indian Ocean Before the Coming of the Portuguese. [2]

Sumbangan Ibn Majid
a. Bidang pelayaran
Digelar 'Singa Laut' disebabkan keberaniannya dalam mengharungi lautan. Mengkritik kesilapan peta yang dibuat oleh Claudius Ptolemaeus berhubung selat yang menghubungkan Lautan Hindi dan Lautan Pasifik. Mencipta peta dan kompas yang mempunyai 32 arah mata angin. Kompas ini jauh lebih terperinci berbanding kompas moden kini. Kemahirannya dalam pelayaran menyebabkan Vasco Da Gama telah mengajaknya menyertai dan mengendalikan penjelajahan dari Malindi, pantai timur Afrika ke Calicut di India. Kejayaan Ibn Majid membantu Vasco Da Gama menjadikan beliau terkenal di dunia Islam dan Barat.[3]

b. Geografi
Pelbagai kawasan laut telah dijelaskan secara terperinci seperti Laut Arab, Laut Hindi, Selat Melaka, Laut Jawa dan Laut China Selatan.Catatan terperinci dari aspek sosiobudaya, politik,ekonomi, agama dan alam sekitar terhadap kawasan yang dilawati.

 Melakukan kajian geografi fizikal iaitu satu bidang yang mengkaji 'geografi astronomi' tentang planet bumi, alam semesta dan hubungan antara keduannya.
Mengkaji ciri-ciri fenomena yang ada hubungan dan pengaruh kosmik seperti air pasang surut.Mencipta konsep-konsep tentang atmosfera.Mencipta teori sebab musabab pasang surut air, asal kejadian lautan dan kemasinan air laut.
c. Hasil karya
Kitab al-Fawaidfi Usul llm al-Bahrwal-Qawaid buku pedoman untuk pemandu kapal laut tentang prinsip dan peratur an pelay aran. Dianggap ensiklopedia pelayaran. Karya ini diiktiraf sebagai rujukan terpenting pada zaman renaissance dan sebelumnya, dalam bidang astronomi dan geografi nautika. Ia memberi inspirasi dan semangat bagi pelaut pada zamannya untuk melakukan penjelajahan. Hawiyat al-Ikhtisarfi Usul 'Ilm all-Bihar -mengenai ilmu laut, antaranyatanda tentang hampirnya daratan yang perlu diketahui oleh ahli pelayaran, ilmu bintang,ilmu astronomi, pelabuhan dan lain-lain.  Al-(Jrjuzah al-Mu'arrabah - tentang pelayarannya di Teluk'Aden. . Qailah al-Islamfi Jami' al-Dunya - kaedah penentuan arah kiblat dari mana-mana bahagian darat dan laut. . Urjuzah Bir al-'Arab - pelayaran di sepanjang pantai Laut Arab dan Teluk Parsi. t Kanz al-Mu'alimah - mengenai khazanah ahli pelayaran dan sains laut, bintang, planet dan kutub yang belum diketahui.[4]



[1] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Kemaskini(Shah Alam:Oxford Fajar,2014),141.
[2] Ibid.
[3] “Penerokaan”,dalam Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah,(Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013), 95.
[4] Ibid,96.

Sabtu, 9 Mac 2019

Al-Masudi merupakan ahli pelayaran Islam yang menghasilkan bahan-bahan penyelidikan. Bincangkan sumbangan beliau dalam bidang geografi. [20m]

Nama penuh Al-Mas'udi ialah Abu al-Hassan Ali bin Husayn binAli al-Mas'udi. Beliau dilahirkan di kota Baghdad pada 283 H. atau 895 M.. Beliau berketurunan Arab. Beliau pernah menjelajah ke seluruh pelosok dunia. Penjelajahan beliau bermula dari Parsi pada tahun 914 M.. Kemudian beliau meneruskan pelayaran ke India, Sri Lanka, Indo-China hingga ke China. Dalam perjalanan pulang,beliau pemah singgah di Madagascar, Zanzibar,Sudan, Oman dan Basrah. Semasa beliau berada di Fustat, beliau telah mengarang Akhbar al-Zaman yang mengandungi 30 jilid.Kandungan kitab ini adalah tentang cerita-cerita sejarah. Berdasarkan pengalaman dan pengembaraan, beliau telah banyak membuat penyelidikan. Hasil penyelidikannya dapat dilihat dalam bidang geografi.

      Antara sumbangan beliau yang amat terkenal ialah karya agungnya, iaitu kitab Muruj al-Dhahab.Kitab ini boleh dianggap sebagai sebuah ensiklopedia geografi. Kitab ini turut menggabungkan geografi fizikal dengan geografi manusia. Beliau cuba menggabungkan disiplin geografi dengan disiplin sejarah agar kajiannya lebih menarik dan relevan. Beliau juga memberikan gambaran tentang gempa bumi, perairan Laut Mati dan tajuk-tajuk geologi yang lain.

      Sumbangan Al-Mas'udi yang seterusnya ialah sokongannya untuk teori Determinisme Alam Sekitar. Beliau menyokong tanggapan bahawa faktor persekitaran, iaitu iklim yang dipengaruhi oleh planet mempunyai pengaruh yangrapat dengan sikap manusia. Menurut beliau, matahari dan bulan dikatakan menentukan nasib atau jalan hidup orang dari utara dan merupakan sebab mereka mempunyai kemahiran yang tinggi dalam peperangan manakala orang dari selatan mempunyai sifat yang lebih tafakur dan sederhana.

      Beliau juga membahagikan dunia kepada dua bahagian, iaitu bahagian Barat di kawasan
garis lintang tinggi yang dipengaruhi oleh bulan.Penduduk di kawasan ini juga dikatakan panjang umur. Bahagian yang satu lagi ialah bahagian Timur, iaitu di garis lintang pertengahan.

       Al-Mas'udi juga menerangkan perkaitan antara sikap dengan penghidupan manusia. Beliau juga mengaitkan fenomena alam semula jadi dengan kehidupan manusia. Penyelidikannya adalah tentang perwatakan dan gaya hidup puak Arab Badwi. Beliau mengatakan ketegasan dan kecergasan tubuh badan orang Arab Badwi adalah dikaitkan dengan kualiti alam sekitar dan tempat tinggal mereka. Beliau juga berpendapat bahawa iklim juga memainkan pengaruh yang penting. Misalnya, kulit orang Turki yang tinggal di India tidak serupa dengan kulit orang Turki yang tinggal di Turki.

      Al-Mas'udi juga membuat kajian tentang tanah fay. Tanah fay ialah tanah yang diperoleh oleh orang Islam tanpa peperangan. Beliau cuba mengkaji perbezaan wilayah-wilayah ini. Beliau
juga mengkaji flora dan fauna yang terdapat di India, iaitu kawasan di tepi Laut Combay.Dalam aspek geografi kawasan, beliau cuba menerangkan secara terperinci tentang beberapa kawasan di India seperti wilayah Sind dan Makran.

      Aspek penting dalam sumbangan al-Mas'udi ialah metodologi beliau dalam kajian geografi.
Pendekatan beliau berbeza daripada pengkajipengkaji yang lain. Beliau menggabungkan disiplin
geografi dengan disiplin sejarah atau disiplin sosiologi. Beliau juga menggunakan pengetahuan geografinya untuk menyelesaikan masalah-masalah yang dihadapi oleh pelaut.

      Kesimpulnnya,Al-Mas'udi bukan sahaja memberikan sumbangan yang besar dalam bidang geografi tetapi juga dalam bidang pelayaran dan sejarah. Sumbangan beliau secara tidak langsung memberikan manfaat kepada orang Islam serta memberikan gambaran tentang kemajuan umat Islam.

SUMBANGAN IBN SINA

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
Latar belakang
Nama sebenar beliau ialah Abu Ali al-Hussayn bin Abd Allah bin al-Hasan bin Ali bin Sina. Beliau berketurunan Turki. Beliau dikenali sebagai Ibn Sina di Timur dan Avicenna di Barat. Beliau dilahirkan pada tahun 980 di Bukhara, Turkestan. Ibn Sina merupakan seorang yang tekun dalam mempelajari ilmu. Umpamanya beliau pernah membaca buku metafizik karangan Aristotle sebanyak 40 kali.[1]

      Beliau seorang yang taat beragama. Buktinya beliau sering berdoa kepada Allah SWT apabila menghadapi kebuntuan untuk menyelesaikan masalah. Beliau berjaya menguasai pelbagai ilmu naqli (agama) ketika berusia 18 tahun dan seorang yang berinovatif. Buktinya, beliau banyak melakukan penyelidikan dan menghasilkan karya dalam pelbagai ilmu, terutama dalam bidang perubatan.[2]

      Semasa berusia 16 tahun, beliau telah dapat menguasai ilmu perubatan. Berkat kesungguhan beliau yang tidak mengenal jemu, akhirnya Ibn Sina telah muncul sebagai seorang pakar perubatan yang terkemuka.Beliau meninggal dunia pada tahun 1037 di Hamazan ketika berumur 58 tahun.[3]

Sumbangan lbn Sina
BIDANG PERUBATAN
Pengiktirafan dan penghargaan
(a) Beliau merupakan tokoh perubatan yang terkemuka pada abad ke-ll. Beliau mendapat sanjungan di Barat sehinggakan lukisan wajahnya masih tergantung di Dewan Besar Fakulti Perubatan, Universiti Paris.
(b) Para penulis Barat telah menganggap Ibn Sina sebagai 'Bapa Doktor Perubatan' kerana Ibn Sina telah berjaya menyatupadukan teori perubatan Yunani Hippocrates dan Galen serta pengalaman daripada ahli-ahli perubatan dari India dan Parsi di samping pengalaman beliau sendiri.
(c) Ibn Sina pemah diberi gelaran sebagai "Medicorum Principal' atau Raja Doktor Diraja oleh kaum Latin Skolastik.
(d) Gelaran lain yang pernah diberikan kepadanya ialah Raja Ubat. (e) Dalam dunia Islam, beliau dianggap sebagai "Zenith", iaita tahap tertinggi dalam ilmu kedoktoran. (-
f) Khidmat Ibn Sina yang berjaya menyembuhkan Sultan Nuh , bin Mansur di Bukhara pada tahun 997 menyebabkan beliau diangkat sebagai doktor diraja.
(g) Kehebatan dan kepakaran dalam bidang perubatan beliau tiada tolok bandingnya sehingga beliau diberikan gelaran al-Syeikh al-Rais (Mahaguru Pertama).[4]

 Penghasilan karya teragung, Qanun fi al-Tibb
 (a) Merupakan khazanah perubatan yang amat bernilai dan menjadi sumber rujukan utama di universiti-universiti di Eropah. Segala rumusan yang terdapat di dalam karya tersebut masih diterima dalam dunia perubatan moden pada hari ini. Gerard Cremona telah menterjemahkan buku Ibn Sina ke dalam bahasa Latin.

(b) Buku yang menjadi buku rujukan utama di universiti-universiti Eropah hingga tahun 1500 ini telah dicetak sebanyak 16 kali; 15 edisi dalam bahasa Latin dan sebuah edisi dalam bahasa Yahudi (Hebrew).
(c) Di samping itu, buku tersebut turut diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris, Perancis, Sepanyol dan Itali.
(d) Karya ini juga membincangkan mengenai penyakit saraf yang menjadi punca manusia menjadi lumpuh.[5]
Penghasilan ensiklopedia perubatan
(a) Pada usia 2l tahun, ketika berada di Kawara.an, beliau mula menulis karya pertamanya berjudul al-Majmu yang mengandungi pelbagai jenis ilmu pengetahuan yang lengkap dan diikuti dengan buku-buku lain.
 (b) Segala karya atau cetusan idea Ibn Sina termasuk berbentuk risalah berukuran kecil, dimuat dan dihimpun dalam satu buku besar yang berjudul Essai de Bibliographie Avicenna yang dihasilkan oleh Pater Dominican di Cairo.
(c) Antara yang terkandung dalam buku tersebut termasuklah sebuah karyayang amat terkenal, iaitu al-Qanunfi al-Tibb.[6]

Teori anatomi dan fisiologi.
(a) Ibn Sina merupakan individu terawal yang mengemukakan teori-teori anatomi dan fisiologi. Teori-teori yang terdapat di dalam buku beliau menggambarkan analogi manusia terhadap negara dan mikro kosmos (dunia kecil) terhadap alam semesta sebagai makro kosmos (dunia besar).
(b) Misalnya, digambarkan bahawa syurga kayangan adalah bulat dan bumi adalah persegi. Dengan demikian kepala itu bulat dan kaki itu empat persegi. Terdapat empat musim dan 12 bulan dalam setahun. Dengan itu, manusia memiliki empat tangkai lengan (anggota badan) dan mempunyai 12 tulang sendi. Hati (heart) ialah raja tubuh manusia, sementara paru-paru ialah menterinya. Leher merupakan jendela badan, manakala hempedu sebagai markas pusatnya. Limpa dan perut sebagai bumbung sementara usus merupakan sistem komunikasi dan sistem pembuangan.
(c) Pengetahuan anatomi Ibn Sina jelas dilihat dalam karyanya yang menggambarkan keterangan-keterangan yang lengkap di samping hiasan gambar-gambar dan sketsa-sketsa tertentu.
(d) Melalui pengetahuan dalam bidang anatomi, Ibn Sina mendapati jantung manusia mengandungi tiga injap yang terbuka dan tertutup dengan sendirinya semasa ia mengepam darah.
Impak penyelidikan yang dilakukannya
(a) Ibn Sina menemui penyakit baharu serta puncanya dan pengaruh kuman dalam penyakit, jangkitan virus seperti tibi, penyakit rubella, alahan (allerg), cacar (smallpox), penyakit jiwa dan seumpamanya.
(b) Ibn Sina mendedahkan bahawa penyakit batuk kering merupakan sejenis penyakit berjangkit. Beliau juga mengenal pasti bahawa air ialah pembawa segala kuman yang berbahaya dan menganggap ia menjadi punca penularan kebanyakan penyakit.
(c) Ibn Sina juga telah mengajarkan cara-cara pembedahan yang mana telah menekankan keperluan pembersihan luka.
(d) Penyelidikan dan penemuan dalam bidang farmasi telah menghasilkan ubat dan preskripsi yang mujarab untuk pelbagai jenis penyakit. Sebagai individu yang giat melakukan penyelidikan, beliau telah menemui dan menjelaskan kepentingan ubat bius. Selain itu, beliau telah mencipta benang khusus untuk menjahit luka pembedahan, picagari dan lainlain.
(e) Hasil daripada penyelidikannya, Ibn Sina telah menjelaskan simpton-simpton penyakit kencing manis dan masalah yang akan timbul daripadanya.

Memperkembangkan ilmu psikologi
(a) Ibn Sina telah menemui ilmu yang dikenali sebagai psikosomatis, iaitu perkaitan antara psikologi dengan kesihatan.
(b) Ibn Sina juga telah menjelaskan pentingnya emosi dalam memulihkan individu yang mengalami gangguan psikologi'
(c) Minatnya yang mendalam dalam bidang yang berkaitan dengan kesan akal ke atas jasad menyebabkan banyak daripada karyanya berkisarkan gangguan psikologi.

BIDANG FALSAFAH
Pandangan falsafah Ibn Sina yang terpenting dapat dibahagikan kepada tiga aspek utama, iaitu logik, psikologi dan metafizik.Beliau telah menghasilkan karya falsafahnya untuk dimuatkan bersama-sama persoalan lain dalam karya yang bercorak ensiklopedia, iaitu Kitab al-Shifa'.

      Pandangannya itu mewakili tradisi Aristotle yang diperkemas oleh idea neo-Plato dan pada masa yang sama dikawal oleh ilmu kalam. Kitab ini amat berpengaruh dalam kalangan para sarjana dalam bidang falsafah di Eropah. Ibn Sina cuba mengharmonikan antara falsafah dengan agama. Beliau menjelaskan dogma-dogma agarna dengan menggunakan akal dan yakin bahawa roh tidak pernah musnah.

BIDANG GEOGRAFI
Ibnu Sina merupakan seorang ahli geografi yang mampu menerangkan bagaimana sungai-sungai berhubungan dan berasal dari gunung-ganang dan lembah-lembah. Beliau juga mampu mengemukakan suatu hipotesis atau teori pada waktu itu yang gagal dilakukan oleh ahli Yunani dan Romani sejak dari zaman Heredotus, Aristotle sehinggalah Protolemaious. Menurut Ibn Sina, kesan daripada hakisan aliran sungai terhadap kawasan berbukit/bergunung-ganang telah menyebabkan terbentuknya kawasan lembah sungai yang produktif.

BIDANG GEOLOGI DAN KIMIA
 Sumbangan Ibn Sina dalam bidang geologi, kimia serta kosmologi memang tidak dapat disangsikan lagi. MenurutA. M. A. Shushtery karangan Ibn Sina mengenai ilmu mineral menjadi sumber geologi di Eropah. Dalam bidang kimia, ia juga meninggalkan penemuan-penemuan yang bermanfaat. Menurut Reuben Levy, Ibn Sina telah menerangkan bahawa benda-benda logam sebenarnya berbeza antara satu dengan yang lain. Setiap logam terdiri daripada pelbagai jenis.
Penerangan tersebut telah memperkembangkan ilmu kimia yang telah dirintis sebelumnya oleh Jabir bin Hayyan, iaitu "Bapa Kimia Muslim.”[7]


MEMPERKENALKAN ILMU PSIKOLOGI
Ibnu Sina telah menemui ilmu yang dikenali sebagai psikosomatis, iaitu perkaitan antara psikologi dengan kesihatan. Ibnu sina juga telah menjelaskan pentingnya emosi dalam memulihkan individu yang mengalami gangguan psikologi.Minatnya yang mendalam dalam bidang yang berkaitan dengan kesan akal ke atas jasad menyebabkan banyak banyak daripada karyanya berkisarkan gangguan psikologi.[8]



[1] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,(Shah Alam:Oxford Fajar,2013),129.

[2] Ibid,129.
[3] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Kemaskini(Shah Alam:Oxford Fajar,2014),139.
[4] Ibid,139.
[5] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Ketiga (Shah Alam:Oxford Fajar,2017),154.
[6] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Kemaskini,140
[7] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,131
[8] Mahayudin Hj.Yahya et.al.,Sejarah Islam (500-1918) Penggal 2,Edisi Ketiga,156.